Hebt u problemen gehad met handelaars die nooit kwamen opdagen, die rekeningen betaalden of in het algemeen wat aanrommelden? Dan ben je niet alleen. Dat blijkt uit alle meldingen aan de Algemene Klachtencommissie ARN en alle telefoontjes naar de landelijke consumentenadviseurs. Advies & Röns verslaggever Pontus Ohlin is een van degenen die gewond zijn geraakt. Lees en leer van zijn fouten.

Zes jaar lang hebben we in hetzelfde condominium gewoond, mijn vrouw en ik. In die tijd hebben we twee grote renovaties gehad en het is niet onverwacht dat beide ingrepen met gemak de grens van 100.000 kronen zouden doorbreken.

 Als eerste was de keuken aan de beurt. Het was voorjaar 2007 en we hadden een aannemer ingehuurd die voor een geleend fortuin alles regelde: montage, timmerwerk, elektriciteit, wrijven.

Afgezien van een zoute verfrekening, een paar hatelijke opmerkingen en wat slordig in elkaar gezette planken, waren we toch best tevreden met het resultaat. Ik wil er in ieder geval aan herinneren dat ze de klus binnen een redelijke tijd hebben geklaard.

Maar nooit dat we ze nog een keer wilden inhuren. En nooit dat we in ons eentje een badkamer zouden verbouwen, dat zat er niet in. Deze zomer, toen wij in ons gezin binnenkort vier zouden zijn, en toen we besloten hadden om het project eindelijk te lanceren, moest het een andere aannemer zijn. Zo kon een bedrijf dat geld leende tegen een kist onze vochtige oude natte kamer omtoveren tot iets aangenaams, waar we ons niet voor hoefden te schamen.

 Geen luxe, slechts een paar vierkante meter draaglijke standaard. Dit is wat we hebben gedaan, en achteraf gezien – dit is wat we hadden moeten doen.

1. De voorbereidingen

Deed:  Contact opgenomen met de bank en geld geleend. Het was vroeg in de zomer en tegelijkertijd begonnen we tegels, kranen en andere accessoires van verschillende leveranciers te vorderen, en vroegen we offertes aan bij drie verschillende aannemers.

Indrukken na drie huisbezoeken: de eerste leek professioneel maar te duur, de tweede - die ons "van harte" was aanbevolen - had helaas geen tijd, en de derde, twee vrienden... nou ja, ze gaven ons niet alleen een fatsoenlijke lage prijs, maar konden ook vol vertrouwen beloven dat ze het werk op tijd zouden afmaken, dat wil zeggen minstens vijf weken voordat ons tweede kind zou worden verwacht.

- Geen probleem, wij lossen dit op!

De zaak was geregeld. Contracten werden geschreven, ROT-inhoudingsformulieren werden ingevuld, sleutels werden overhandigd en we schudden elkaar de hand.

Zou gedaan moeten hebben:  Ik las, nee, las het contract door voordat we tekenden en liet ons niet afleiden door onze driejarige zoon die op dat moment als een flipperkast was, de gepersonifieerde rusteloosheid. Ja, dan hadden we natuurlijk wel een oppas geregeld. Uit ervaring zouden we ons ook gerealiseerd hebben dat het begrip deadline iets anders geïnterpreteerd kan worden en dat we daarom een zogenaamde vertragingsboete zouden hebben afgesproken.

Evenzo zouden we referenties hebben gevraagd en het zogenaamde vakmanformulier hebben gebruikt, dat gratis kan worden gedownload van de website van de Consumentenbond. Verder zouden we natuurlijk op het net hebben gesurft en ons vertrouwd hebben gemaakt met alle mogelijke valkuilen. Een van ons werkt nog steeds bij Råd & vinden!

TIPS: De onlangs gepubliceerde vakmanbrochure van de Consumentenbond, die gratis kan worden gedownload. Waarschuw de buren.

2 Toegang

Deed: Genoten van de vakantie. Het was een warme ochtend in het midden van juli, de zon scheen en we vertrokken van huis voor een week vakantie op Gotland, en al aan boord van de veerboot stelden we ons voor hoe ze eruit zouden scheuren en die walgelijke oude kubieke meters naar de geschiedenis van de natte ruimte zouden sturen. Dat was de afspraak, dat ze een half uur nadat wij vertrokken waren "aan de klus zouden beginnen". Evenzo, zoals ze zeiden, zouden we pas een leeg en zwart gat tegenkomen als we thuiskwamen. Gevuld en klaar - wachtend tot de tegels, gootsteen, badkuip en al het andere op hun plaats worden gezet. We juichten en de zoon kreeg een ijsje.

Zou gedaan moeten hebben: Gewacht tot de volgende veerboot, want toen we een week later thuiskwamen, hadden ze niets anders gedaan dan wat beschermend plastic in de hal buiten de badkamer geplakt. We zouden ook een schriftelijk werkplan nodig hebben gehad en niet tevreden zijn met een halve minuut mondeling tekenen.

TIPS: Referenties opvragen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd.

3 Het werk

Deed: Meteen de projectmanager gebeld die de twee trawanten hadden aangesteld, en die het gesprek begon door te gillen over een intern misverstand: - Nou, ik had de jongens verteld dat... We pakten onze spullen in en gingen door naar de andere bestemming van de vakantie. In de auto daar begonnen we natuurlijk het een en ander te vrezen, maar niet dat de projectmanager en zijn managers tot de herfst een groter gespreksonderwerp zouden zijn dan onze zoon en ons ongeboren kind.

Zou gedaan moeten hebben: Thuisgebleven, had ons kasteeltje beter onder controle. Want toen we weer thuis kwamen, na weer een week, hadden ze nog steeds geen plons gemaakt. En de dagen na thuiskomst hadden we zes weken in een hotel moeten inchecken. Want pas toen - toen de vakantie voorbij was, toen de jongen op het punt stond weer naar de kleuterschool te gaan - begon het werk, drie weken na de afgesproken start.

TIPS: Spreek af wie verantwoordelijk is voor de schoonmaak voordat de renovatie begint.

4 De projectleider

Deed: Ik weet niet meer alle keren dat we hem belden, hoe vaak hij niet opnam en al die weken nooit meer terugbelde. 40, 50, 60, meer keer?

Mijn vrouw weigerde uiteindelijk iets met de man te maken te hebben. Al zijn excuses ook. Als het niet over ziektes ging, dan was het wel over files of dat een van de vakmannen ineens met een familielid mee moest naar de tandarts (!).

Maar meestal gaf hij de schuld aan pure vergeetachtigheid. Het feit dat zijn levensonderhoud deels bestond uit het opknappen van een appartement dat stoffig was, naar een grot rook en waar ook een driejarige en een hoogzwangere vrouw woonden, leek hem helemaal niet te deren.

Zou gedaan moeten hebben: Stond met zijn vuist op tafel, schold de trawanten uit en eiste een nieuwe projectmanager. Maar in de precaire positie van afhankelijkheid waarin we ons bevonden, waren het meestal niet meer dan een paar smekende piepjes die aan dovemansoren gericht waren. - Sorry, maar jij, nu kan mijn vrouw eigenlijk op elk moment bevallen.

- Nou... ja, maar dit zou niet meer dan een paar dagen moeten duren.

TIPS: Vraag volledige namen en contactgegevens op van alle betrokkenen.

5 Hygiëne

Deed: Laat de ramen openstaan en stofzuig regelmatig. We douchten op het werk, met buren en vrienden, en alle gecensureerde toiletactiviteiten vonden meestal plaats in de gemeenschappelijke wasruimte van het huis. Voor mijn vrouw, die dus een acht tot negen maanden oude foetus in haar buik droeg, was dit bestaan natuurlijk een regelrechte nachtmerrie.

Zou gedaan moeten hebben: Tja, wat hadden we anders kunnen doen?

TIPS: Plan de verbouwing tijdig en houd rekening met tegenslagen.

6 De keuring

Deed: Ik dacht bijna dat hij ons voor de gek hield, de projectmanager. Daar stond hij nu in onze badkamer en liet zijn ogen maximaal 15 seconden ronddwalen. - Ja, dit ziet er mooi uit. Ben je tevreden?

Als ik er niet op had gewezen dat de ventilator eigenlijk klonk als een centrale stofzuiger en dat het waterpeil in het toilet maar halfvol was, was er niets gebeurd.

Zou gedaan moeten hebben: Schakel een onafhankelijke taxateur in. Als je een aantal maanden loon hebt betaald voor een badkamer, kun je net zo goed lenen en een paar duizend meer betalen.

TIPS: U kunt inspecteurs vinden sbr.se , de website van de Zweedse Vereniging van Civiele Ingenieurs. Zie ook beschrijving.nu (De Kamers van Koophandel).

7 Eindelijk

Deed: Eiste dat ze klaar zouden zijn. "Niet!" Ik bloosde. De projectmanager verdween en we zouden hem niet meer zien. In plaats daarvan kwam een van de trawanten. Wat voor bedrijf runde hij eigenlijk?

Ik heb een paar keer gebeld en uit de informatie die ik kreeg, kon ik onder andere berekenen dat het bedrijf nauwelijks zoveel werknemers of werknemers kon hebben als ze op hun website pochten. En... nee, dit was waarschijnlijk geen kwestie van directe krijtwitte activiteit. We lieten de vriend en een ingehuurde loodgieter in gespannen stilte de laatste storingen verhelpen.

Zou gedaan moeten hebben: Nog assertiever geweest. Bazuinde onze woede en waarschuwde anderen door onze ervaringen op elke denkbare forumsite op het net neer te hameren. Misschien pure roddel voor de autoriteiten. Maar zo is het nooit gekomen. We waren waarschijnlijk te moe, te laf. En op een zondag half september was de badkamer klaar, en drie dagen later werd ons tweede kind geboren en toen hadden we meteen andere dingen om aan te denken.

TIPS: Onderteken een overeenkomst over een vertragingsboete voordat de renovatie begint.